مصاحبه کوتاه « خبرما » با استاداسماعیل معینی 
به گزارش پایگاه تحلیلی خبری شهرستان برخوار؛ «خبرما»، تعزیه خوان باسابقه درباره تعزیه شهرستان برخوار درباره واکنش مردم به تعزیه هم گفت: آن‌هایی که اهل عرفان، علم و سواد هستند، تعزیه را درک می‌کنند و دوست دارند. اجراکنندگان تعزیه باید دانش، بینش، سواد، عرفان و هنر داشته باشند، تا آدم‌های اهل فکر با هنرشان ارتباط برقرار کنند.

اسماعیل معینی با بیان این مطلب به خبرنگاران گفت: من اهل شهرستان برخوار، شهر خورزوق، محله دلیگان هستم و دلیگان، دانشگاه تعزیه ایران است و همه تعزیه خوان های برجسته از آنجا برخاسته‌اند.
او که در برنامه های عزاداری دهه اول محرم که به همت هیات هنرمندان در تالار فرچشیان اصفهان برگزار شد، اجرا می‌کرد، ادامه داد: من تعزیه خوان هستم و شاگرد پدرم بوده ام و پدرم هم شاگرد پدربزرگم بوده و ما نسل اندر نسل تعزیه خوانی کرده ایم و من نسل سوم تعزیه خوانی هستم و پسرم هم که مخالف خوان است، نسل چهارم.
معینی درباره سابقه تعزیه خوانی در شهرستان برخوار بیان کرد: از اواخر دوره قاجاریه که ضل السلطان حاکم اصفهان بود، پدربزرگ من، مرحوم ملا میرزا، مرشد تعزیه اصفهان بود و در حسینیه ملک، حسینیه درب امام و منزل شیخ الاسلام در خیابان چهارباغ پایین اجرا می کرد.
وی افزود: شیخ الاسلام، یک روحانی بود که در خانه‌اش به همه مناسبت‌ها تعزیه خوانی می‌شد و خانه‌اش مثل یک حسینیه بود. اکنون خانه شیخ الاسلام در اختیار اداره میراث فرهنگی است و تا چند سال پیش از این هم در آن تعزیه می‌خواندند. من هم در حسینیه و در خانه شیخ الاسلام برای نوه‌هایش تعزیه خوانی کرده‌ام.
وی بیان کرد: محله دلیگان برخوار مهد تعزیه است و پدربزرگ ما نسخ زیادی از تعزیه داشته و از بهترین نسخه‌ها مربوط به شعرای بسیار عالی استفاده می‌کرده و توانسته مجلس‌های تعزیه مختلفی جمع آوری کند که مجلس فدای تهرانی، مجلس مداح خراسانی، مجالس میر عزا، مجلس خاقانی و مجلس شعرای دیگر از این جمله است.
وی ادامه داد: مجلسی که امشب اجرا کردیم، مجلس نوجوان وهب است که یک جوان نصرانی بوده که به کربلا می‌رود و وقتی مظلومی امام حسین را می‌بیند، با این که تازه داماد بوده، خودش، مادرش و زنش نزد امام حسین می‌روند و از دین مسیحیت به اسلام گرایش پیدا می‌کنند.
معینی گفت: وهب جزء شهدای دشت کربلا است و هم خودش و هم زنش کشته می شوند، چرا که وقتی زنش می‌بیند شوهرش جلو چشمش کشته می‌شود، از خیمه بیرون می‌آید و دشمن حمله می کند و او را هم می‌کشد و نعش او را روی نعش همسرش می اندازند. وی ادامه داد: وقتی وهب افتاد، گفت آقا حسین. روایت است حضرت سیدالشهدا هر بار شهیدی به زمین می‌افتاد، فورا خودشان را بالای سر شهید می‌رساندند و نعش شهید را به خیمه گاه می‌بردند.
معینی ادامه داد: در شب‌های دیگر مجلس ابوالفضل، مجلس حضرت علی اکبر، مجلس مسلم و قسمتی از مجلس شهادت امام حسین را اجرا کردیم.
وی با بیان این که در همه شهرهای برخوار از جمله گز، دستگرد، خورزوق و دلیگان تعزیه اجرا می‌شود، افزود: مردم بچه هایشان را پیش ما می آورند و آن ها کم کم یاد می گیرند، چون تعزیه دانشگاه ندارد و همین که می‌بینند من چطور این کار را انجام می‌دهم ، یاد می گیرند و از روی نسخ هم می‌خوانند.
این تعزیه خوان بیان کرد: ۷۰ مجلس تعزیه داریم که همه مختص وقایع کربلا نیست و از یوسف پیامبر تا جنگ های پیامبر، جنگ جمل، جنگ غزا، جنگ خندق و جنگ خیبر مجلس تعزیه دارد.
وی ادامه داد: در میان نسل جوان بسیاری از بچه های سواددار به تعزیه علاقه دارند، ولی همه نمی توانند تعزیه اجرا کنند و اول باید صدا داشته باشند، چون تیغ تعزیه خوان صدا است.
 
منبع : خبرما

 


برچسب‌ها: پشت خیمه, پیشکسوت تعزیه, پشت خیام, حاج اسماعیل معینی
+ نوشته شده در  ۱۳۹۵/۰۸/۰۲ساعت 22:20  توسط وحید  |