کسی که حرف تو را می شنید مادر بود ..

شعر زیبا و آشنای « مادر » از جمله آثار مرحوم عبدالعلی نگارنده

مرحوم نگارنده متولد ۱۲۷۸ شهر اصفهان بود ؛ او بیش از دو دهه از عمر خویش را در جوار حرم ملكوتی حضرت امام رضا (ع) سپری كرد به این دلیل نیز اغلب او را شاعری خراسانی می‌ نامند.

همان گونه که مستحضر هستید ، این شعر در مجلس تعزیه خوانی حضرت علی اکبر (ع) با اندک تغییری ، از زبان مادر (ام لیلا ) بیان می شود که نمونه ی به نسبت کامل آن را می توان در اجراهای مرحوم مرتضی سلیمانی ، مرحوم نوری آتشکار و دیگر ذاکرین یافت .

كسى كه ناز مرا مى كشید مادر بود
كسى كه حرف مرا مى شنید مادر بود

كسى كه گنج بدستم سپرد بود پدر
كسى كه رنج به پایم كشید مادر بود

كسى كه شیره جان مى مكید من بودم
كسى كه روح به تن مى دمید مادر بود

كسى كه در دل شب از صداى گریه من
سپندوار زجا مى جهید مادر بود

كسى كه خارى اگر پیش پاى من مى دید
چو غنچه جامه به تن مى درید مادر بود

كسى كه دور اگر مى شدم ز دامانش
برهنه پا ز پیم مى دوید مادر بود

ز دست دشمن هستى در این سیه بازار
كسى كه جان مرا مى خرید مادر بود

كنار بستر بیماریم پرستارى
كه تا به صبح نمى آرمید مادر بود

بروزگار جوانى كسى كه قامت او
به زیر بار محبت خمید مادر بود

كسى كه در غم و اندوه و در پریشانى
به دردهاى دلم مى رسید مادر بود

گهى خشونت و تندى گهى عطوفت و مهر
نشان و مظهر بیم و امید مادر بود

گهى دعا و ثنا گاه ناله و نفرین
بهشت و دوزخ و وعد و وعید مادر بود

غرض كسى كه ز دنیا و آرزوهایش
براى خاطر من دل برید مادر بود

كشید رنج ز آغاز زندگى تا مُرد
كسى كه خیر ز عمرش ندید مادر بود

یكى شكسته قفس ماند و خسته مرغى زار
كه از ثَرى به ثریا پرید مادر بود

چو درگذشت نگارنده با تأسف گفت
كه آن براه محبت شهید مادر بود

برچسب‌ها: شعر تعزیه, مادر, ام لیلا, نسخه تعزیه

+ نوشته شده در ۱۳۹۵/۱۲/۱۴ساعت 20:18 توسط وحید |